Prince Turned To Frog - รักวุ่นวายของคุณชายไฮโซ

Prince Turned to Frog – รักวุ่นวายของคุณชายไฮโซ

เรื่องย่อ

จากนิทานเด็ก “เจ้าชายกบ”
เทียนหยีหญิงสาวซึ่งผูกพันกับนิทานเด็ก “เจ้าชายกบ” นั้น เธออยากสัมผัสถึงความรู้สึกที่ได้พบกับเจ้าชาย ตลอดจนความรู้สึกที่ต้องจูบกบที่ขยะแขยง แต่สิ่งเหล่านี้เป็นเพียงความฝันเท่านั้น …..
เทียนหยีถูกกล่อมเกลาจากจินจือผู้เป็นแม่เลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก พ่อซึ่งเสียชีวิตไปแล้วก็ทิ้งหนี้สินไว้มากมาย ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เทียนหยีตระหนักถึงความสำคัญของเงิน ทำให้รู้จักมัธยัสถ์อดออม ดังนั้น ไม่ว่าจะเป็นเคเบิล น้ำ ไฟ ต่างอาศัยเพื่อนบ้านทั้งนั้น เธอรับจ้างส่งของทั่วไป แต่สิ่งสำคัญที่สุดในเวลานี้ก็คือเธออยากเข้างานแสดงดนตรีที่มีชื่อเสียงของ แม่ซึ่งเสียชีวิตไปแล้ว เมื่อครั้งที่แม่ยังมีชีวิตอยู่นั้นต้องการสร้างวงดนตรีขึ้นมา แต่กลับถูกใส่ร้ายป้ายสีว่าคดโกง กระทั่งแม่ป่วยหนัก เสียชีวิตไปก็ยัง ไม่สามารถพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของแม่ได้ สิบกว่าปีต่อมา ในที่สุดความพยายามของแม่ก็เป็นที่ยอมรับ เทียนหยีไม่มีทางพลาดงานแสดงดนตรีที่สำคัญนี้ไปเป็นอันขาด แน่นอนว่าเธอต้องสวมใส่เสื้อผ้าที่สวยสดงดงามที่สุดไปร่วมงาน แต่เสื้อผ้าที่สวยที่สุดนั้นได้ถูกแขวนอยู่ร้านหรูในหมู่บ้านซึ่งเธอไม่ ปัญญาซื้อมาครอบครองได้
เนื้อเรื่องโดย ไทยทีวีสี ช่อง 3

เทียนหยีทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินมาจุนเจือครอบครัว แต่นึกไม่ถึงว่าฮุ่ยหยงลูกสาวร้านเสื้อผ้ากลับเห็นเทียนหยีเป็นศัตรู ความบาดหมางของเทียนหยีและฮุ่ยหยงนั้นเริ่มมาตั้งแต่เมื่อครั้งที่จินจือแม่ เลี้ยงของเทียนหยีและเยี่ยเจียวแม่ของฮุ่ยหยงยังเป็นสาว ฮุ่ยหยงชอบนำเทียนหยีขึ้นมาเปรียบเทียบ แต่ละคำพูดที่พูดออกมาล้วนแล้วแต่ดูถูกเหยียดหยาม เทียนหยีทั้งนั้น แต่สำหรับเทียนหยีแล้ว เธอกลับชินกับการดูถูกเหยียมหยามของฮุ่ยหยง ที่เป็นเช่นนี้เพราะเธอรู้ดีว่า สักวันหนึ่งเธอจะต้องได้แต่งงานกับคนมีเงิน แต่เธอก็ไม่รู้ว่าด้วยเรื่องนี้เองถึงทำให้เธอได้พบกับตานจินฮ่าว

จินฮ่าวเป็นผู้จัดการใหญ่ที่เพิ่งเข้ารับตำแหน่งได้ไม่นานนักของโรงแรม เซนเวล ด้วยความที่เป็นคนเอาจริงเอาจัง ทำให้ลูกน้องทุกคนพากันเกรงกลัว หลังจากที่จินฮ่าวเข้าบริหารงานก็ทำให้โรงแรมเป็นที่นิยม ทำให้โรงแรมมีรายได้มากมาย หลังจากที่โรงแรมซบเซามานาน
นับตั้งแต่เล็กจินฮ่าวเติบโตในสังคมที่เต็มไปด้วยอำนาจ ด้วยเหตุนี้ไม่ว่าเรื่องใดๆก็ตาม ทำให้จินฮ่าวสามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด แต่ในเวลาเดียวกัน สำหรับจินฮ่าวนั้นถือว่าไม่ว่าจะเป็นคนหรือเรื่องใดๆก็ตามได้ถูกกำหนดไว้ แล้ว ดังเช่นหยุนซีเด็กกำพร้าที่เติบโตมาด้วยกันกับจินฮ่าว จินฮ่าวคิดมาโดยตลอดว่าเมื่อเธอโตเป็นสาวจะต้องแต่งงานเป็นภรรยาของตน ชีวิตของจินฮ่าว ชีวิตของหยุนซี ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว แม้ว่าจินฮ่าวไม่เคยถามหยุนซี แต่จินฮ่าวก็เชื่อว่าหยุนซีไม่มีทางปฏิเสธตนเป็นอันขาด

จื่อเฉียนซึ่งเติบโตมาด้วยกันกับจินฮ่าวนั้น จินฮ่าวคิดมาตลอดว่าตนจะต้องดูแลจื่อเฉียนให้ดี จินฮ่าวซึ่งเกลียดชัง ความเกียจคร้าน แต่จื่อเฉียนกลับเป็นคนง่ายๆอะไรก็ได้ ถังซุ่นหมิงเจ้าของโรงแรมกวานเหม่ย จินฮ่าวมีเป้าหมายที่จะโค่นถังซุ่นหมิง ลงให้ได้ โดยไม่ต้องการให้ถังซุ่นหมิงมีอิทธิพลในวงการ จื่อเฉียนต้องการให้ถังซุ่นหมิงกระโดดตึก จินฮ่าวเข้าไปจัดการปัญหาด้วยตนเอง ถึงกับเดินทางไปที่หมู่บ้านกวานเหม่ยเลยทีเดียว นึกไม่ถึงว่าในเวลาเดียวกันนี้หยุนซีกลับปฏิเสธที่จะแต่งงานกับจินฮ่าว ทั้งยังไม่ร่วมเดินทางไปหมู่บ้านกวานเหม่ยกับจินฮ่าวอีกด้วย ทั้งสองจากกันด้วยไม่สบอารมณ์กันสักเท่าใดนัก

จินฮ่าวไม่เข้าใจว่าเหตุใดหยุนซีจึงปฏิเสธการแต่งงาน แต่สิ่งที่จินฮ่าวคิดได้คือผู้หญิงทุกคนต้องการความ โรแมนติก เมื่อคิดได้เช่นนั้นแล้วก็คิดว่าจะทำอย่างไรเพื่อเอาใจหยุนซี จินฮ่าวเดินทางไปที่หมู่บ้านกวานเหม่ย นึกไม่ถึงว่าทางได้พบกับเทียนหยีหญิงสาวซึ่งหลอกลวงต้มตุ๋นชาวบ้าน แรกเริ่มเดิมทีนั้นจินฮ่าวก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีต่อเทียนหยี สักเท่าใดนัก แต่เมื่อพบกันบ่อยครั้ง ความรู้สึกที่จินฮ่าวมีต่อเทียนหยีก็เปลี่ยนไป

ในเวลาเดียวกัน จื่อเฉียนรับฟังความอัดอั้นตันใจของหยุนซี ทำให้จื่อเฉียนรู้ว่าการที่หยุนซีปฏิเสธการแต่งงานกับจินฮ่าวนั้นเป็นเพียง ชั่วคราวเท่านั้น เป้าหมายอของหยุนซีนั้นคือต้องการให้จินฮ่าวรับรู้และเข้าใจถึงความรู้สึก ของเธอ แต่คนที่เข้าใจหยุนซีมากที่สุดนั้นกลับเป็นจื่อเฉียน จื่อเฉียนแนะนำให้หยุนซีเดินทางไปหมู่บ้านกวานเหม่ย จื่อเฉียนอาสาไปส่งหยุนซีที่โรงแรมกวานเหม่ย จื่อเฉียนต้องเดินทางกลับบ้านตามลำพังด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นหยุนซีและจิ นฮ่าวปรับความเข้าใจกันได้ ความรักที่จื่อเฉียนมีให้หยุนซีได้ถูกเก็บซ่อนมาเป็นเวลานาน จื่อเฉียนรู้ดีว่าหยุนซีเข้าใจถึงความรู้สึกของตน น่าเสียดายที่ในใจของหยุนซีนั้นกลับมีแต่ จินฮ่าว แม้ว่าจื่อเฉียนไม่ยอมแพ้ แต่หลายต่อหลายครั้งที่จื่อเฉียนต้องการให้หยุนซีให้ความสัมพันธ์ที่เป็น พิเศษกับตนมากกว่ามิตรภาพของความเป็นเพื่อน เมื่อเห็นหยุนซีกลัดกลุ้มใจ อีกทั้งหยุนซีก็ขอความช่วยเหลือ ทำให้จื่อเฉียนสะกดความรู้สึกของตนเองเอาไว้ เพื่อให้หยุนซีสมปรารถนา ทำให้จื่อเฉียนต้องเก็บซ่อนความรู้สึกที่มีต่อหยุนซีต่อไป จื่อเฉียนหารู้ไม่ว่าความรู้สึกนี้จะต้องถูกเก็บซ่อนไว้นานเพียงใด แต่ถึงกระนั้นก็ตาม จื่อเฉียนก็หวังว่าสักวันหยุนซีจะยอมรับตน ….
เทียนหยีคิดเข้าแข่งขันชิงรางวัลเพื่อนำเงินมาซื้อชุดที่สวยที่สุดที่เธอใฝ่ ฝัน ทำให้เทียนหยีต้องกัดฟันทน แม้ว่าเสื้อผ้าชุดนั้นจะถูกฮุ่ยหยงสวมใส่แล้วก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนความตั้งใจของเทียนหยีได้ แต่ทุกอย่างไม่เป็นไปตาม ที่คิด เป้าหมายอยู่แค่เอื้อม เทียนหยีกลับได้รับบาดเจ็บที่เท้า จะขยับก็ไม่สามารถขยับได้ เจิ้งเจ๋อซึ่งชวนเทียนหยีมาด้วยกันนั้นตกใจมาก เมื่อเห็นเรือด่วนอยู่ไม่ไกลนักจึงตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ

จินฮ่าวซึ่งอยู่บนเรือด่วนนั้นวานซืนได้ขอหยุนซีแต่งงานบนบอลลูน หยุนซีตอบรับการแต่งงานด้วยน้ำตาแห่งความปลาบปลื้มใจ แต่สวรรค์กลับกลั่นแกล้งมนุษย์ ในช่วงเวลาสำคัญแหวนเพชรที่จินฮ่าวเตรียมไว้กลับตกทะเล ที่เป็นเช่นนี้นั้นทั้งหมดต้องโทษที่บอลลูนซึ่งไม่ถูกต้องตามกฎหมายนั้นมี รอยรั่ว ทำให้จินฮ่าวและหยุนซีเกือบต้องเสียชีวิตไปด้วยกันทั้งคู่ แต่เมื่อเห็นหยุนซีมีความสุขก็ทำให้จินฮ่าวลืมเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้น มาจนหมดสิ้น ต่อมาจินฮ่าวซึ่งอยู่บนเรือด่วนตามลำพังนั้นเมื่อพบเห็นคนขอความช่วยเหลือ แม้ว่าไม่อยากช่วยแต่ก็ต้องช่วย นึกไม่ถึงว่าคนที่ถูกช่วยไว้นั้นกลับเป็นเทียนหยีหญิงสาวนักต้มตุ๋น แหวนเพชร ที่จินฮ่าวทำหล่นหายนั้นอยู่ในมือเทียนหยี ที่แท้เมื่อวานซืนเทียนหยีเก็บแหวนเพชรวงนี้ได้ที่ชายหาด เทียนหยีคิดว่าเป็นแหวนเพชรปลอม ดังนั้นจึงนำมาสวมใส่เล่นเท่านั้นโดยที่เธอลืมถอดเก็บไว้

จินฮ่าวและเทียนหยีแย่งแหวนเพชรกันจนทั้งสองตกน้ำลงไปด้วยกันทั้งคู่ เดิมทีจินฮ่าวไม่ได้คิดที่จะช่วยชีวิต เทียนหยี แต่เมื่อเห็นเทียนหยีซึ่งอยู่ในน้ำหมดสติไป จึงจำเป็นต้องช่วยชีวิตเทียนหยีเอาไว้ จินฮ่าวช่วยผายปอดให้เทียนหยี แต่เทียนหยีกลับคิดว่าการผายปอดครั้งนี้นั้นเป็นการจูบ จินฮ่าวขึ้เกียจอธิบายให้เทียนหยีเข้าใจ เทียนหยีหาเรื่องจินฮ่าว ถึงโรงแรม เมื่ออธิบายแล้วไม่เข้าใจ จินฮ่าวจึงสาธิตการจูบให้เทียนหยีดู จากนั้นจินฮ่าวก็สั่งสอนเทียนหยีเป็นการใหญ่
เทียนหยีซึ่งไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของจินฮ่าวนั้น เธอหารู้ไม่ว่าจินฮ่าวชายที่ยืนตรงหน้าเธอนั้นคือเจ้าชายที่เธอรอคอย เทียนหยีไม่รู้แม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามของจินฮ่าว เธอรู้แต่เพียงว่าจินฮ่าวเป็นนักฉวยโอกาสที่พรากจูบแรกของเธอไป

ในชีวิตของเทียนหยีนั้น ไม่มีวันใดที่เลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว ไม่เพียงถูกคนเอาเปรียบทั้งยังถูกดูถูกเหยียดหยามอีกด้วย งานแสดงดนตรีใกล้เข้ามาทุกที แต่เทียนหยีก็ยังไม่ได้เตรียมตัวแต่อย่างใด ในที่สุดเทียนหยีก็ตัดสินใจขอร้อง ฮุ่ยหยงให้ถอดเสื้อผ้าที่เธอใฝ่ฝันจะได้มาครอบครองให้เธอ โดยไม่สนใจว่าฮุ่ยหยงจะเย้ยหยันเธออย่างไร

ฮุ่ยหยงกลับมีเงื่อนไขโดยต้องการให้เทียนหยีกินโคลนเข้าไปเสียก่อนถึงจะ มอบเสื้อผ้าให้ เทียนหยีซึ่งอยากได้เสื้อผ้าชุดนั้นมากได้แต่อดทนอดกลั้นเอาไว้ ขณะที่เทียนหยีอ้าปากกำลังจะกินโคลนเข้าไปนั้น โคลนในมือของเทียนหยี ก็ถูกปัดทิ้ง เมื่อเทียนหยีแหงนหน้าขึ้นดูก็ได้พบกับจินฮ่าวโจรสวาทที่พรากจูบแรกของเธอไป จินฮ่าวขัดขวางไม่ให้เทียนหยีกินโคลน เดิมทีเทียนหยีคิดว่า จินฮ่าวจะพูดปลอบใจเธอ นึกไม่ถึงว่าเทียนหยีกลับได้ยินจินฮ่าวบอกฮุ่ยหยงว่าอย่าได้ หลงกลติดกับเทียนหยีเป็นอันขาด เนื่องจากเธอเป็นนักต้มตุ๋นตัวฉกาจ เทียนหยีโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่สิ่งที่ทำให้เทียนหยีคาดคิดไม่ถึงก็คือฮุ่ยหยงกลับเข้าข้างเธอ โดยไม่อยากให้จินฮ่าวเข้ามาวุ่นวายเรื่องของพวกเธอ ที่สำคัญฮุ่ยหยง ได้มอบเสื้อผ้าที่เทียนหยีใฝ่ฝันที่จะได้ครอบครองให้เธออีกด้วย แม้ว่าเสื้อผ้าจะชำรุดไปบ้างก็ตาม แต่เทียนหยีก็รับไว้ด้วยความยินดี
เมื่อจินฮ่าวกลับถึงโรงแรมที่พักก็ถูกจางอี้เจิ้งผู้จัดการฝ่ายธุรการสอบถาม ถึงคดีความที่เกิดขึ้น จินฮ่าวสามารถคลี่คลายปัญหาได้ แต่วันรุ่งขึ้นเป็นงานหมั้นของตนกับหยุนซี แม้ว่าจางอี้เจิ้งมาหาเรื่อง จินฮ่าวก็ไม่ได้ถือสาจางอี้เจิ้ง แต่อย่างใด

แน่นอนว่างานหมั้นของผู้จัดการใหญ่โรงแรมแซนเวลจะต้องยิ่งใหญ่ จื่อเฉียนรับผิดชอบสถานที่ รวมทั้งรับรองนักข่าว ฯลฯ แม้ว่าจื่อเฉียนไม่สมัครใจที่จะทำสักเท่าใดนัก แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของหยุนซี ต่อให้มีมรสุมยิ่งใหญ่ก็สูญสิ้นไปในพริบตา แต่อาเจี้ยนซึ่งเป็นเพื่อนสนิทกลับไม่ได้คิดเช่นนั้น อาเจี้ยนเคยเป็นนักเลงหัวไม้มาก่อน แต่เมื่อได้รับการกล่อมเกลาจากจื่อเฉียน ทำให้อาเจี้ยนกลับเนื้อกลับตัวเสียใหม่ โดยที่อาเจี้ยนเคารพนับถือจือเฉียนเป็นพี่ชาย
อาเจี้ยนต้องการเรียกความเป็นธรรมให้จื่อเฉียน อาเจี้ยนทนไม่ได้ที่เห็นจินฮ่าวช่วงชิงหยุนซีหญิงคนรักของจื่อเฉียนไป โดยเหยียบย่ำจื่อเฉียนติดดินเช่นนี้ ดังนั้นจึงเสนอให้สร้างสถานการณ์ที่ไม่คาดคิดเพื่อให้จินฮ่าวไม่สามารถมา ร่วมงานหมั้นได้ ถึงแม้ว่าอาเจี้ยนจะถูกจื่อเฉียนต่อว่าเป็นการใหญ่ แต่อาเจี้ยนกลับแอบไปดำเนินแผนการโดยไม่ให้จื่อเฉียนล่วงรู้
คืนเดียวกันนั้นเอง หยุนซีพบบัตรเชิญงานแสดงดนตรีบนรถของจินฮ่าว โดยบนบัตรเชิญนั้นมีชื่อเทียนหยีปรากฏอยู่ เมื่อมองที่บัตรเชิญใบนั้น จินฮ่าวถึงเข้าใจว่างานแสดงดนตรีมีความสำคัญต่อเทียนหยีเพียงใด หยุนซีแนะนำให้จินฮ่าวมอบหมายให้ ต้าเหว่ยพาเทียนหยีไปหาซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะสมไปงานแสดงดนตรี

เดิมทีต้าเหว่ยคิดว่าเป็นงานง่าย นึกไม่ถึงว่าเทียนหยีกลับไม่คำนึงถึงความสวยงามแม้แต่น้อย ที่น่าปวดหัวก็คือเจิ้งเจ๋อและจินจือซึ่งอยู่ข้างๆนั้นก็คอยตินั่นตินี่ ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าจะเสร็จสิ้นภารกิจ เมื่อส่งเทียนหยีกลับบ้าน เทียนหยีสวยงามมากจนจำแทบไม่ได้ ทำให้เทียนหยีมีความสุขล้นเหลือ อยากไปร่วมงานแสดงดนตรีเต็มแก่เสียแล้ว

การจราจรติดขัดทำให้เทียนหยีไปถึงงานแสดงดนตรีล้าช้า ทั้งที่เธอกำลังรีบร้อน แต่เธอกลับเหลือบไปเห็นนกน้อยตัวหนึ่งซึ่งกำลังหัดบินตกอยู่กับพื้น ถ้าหากไม่ช่วยชีวิตนกน้อยเอาไว้ก็เกรงว่ามันจะถูกแมวจับไปกิน หรือไม่ก็ถูกแมวขยำเล่นจนตาย เพื่อช่วยชีวิตนกน้อยตัวนั้นเอาไว้ เทียนหยีจึงได้ปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อนำนกน้อยตัวนั้นกลับไปไว้ที่รังนกตาม เดิมโดยไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ของเธอแม้แต่น้อย ทำให้นกน้อยปลอดภัย เทียนหยีหารู้ไม่ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ในสายตาของจินฮ่าว

ที่แท้จินฮ่าวสั่งทำแหวนวงใหม่ซึ่งเหมือนกับของเดิมให้หยุนซี เมื่อเห็นหยุนซีในชุดแต่งงานที่สวยสดงดงาม จินฮ่าวได้ให้คำมั่นสัญญาว่าจะให้ความสุขแก่เธอ จินฮ่าวนำแหวนเพชรออกมาเพื่อยืนยันถึงความจริงใจที่มีต่อเธอ แต่นึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์ ครั้งนี้กลับเป็นจุดเริ่มต้นของความเศร้าของหยุนซีและจินฮ่าว

ในเวลาเดียวกันนี้เองจินฮ่าวเห็นเทียนหยีซึ่งกำลังรีบร้อน แต่กลับมีเวลาช่วยชีวิตนกน้อยเอาไว้ พฤติกรรมของเทียนหยีไม่สามารถนำมาตรฐานใดมาวัดได้ แต่ถึงกระนั้นก็ตามจินฮ่าวก็ไม่สามารถปฏิเสธความรู้สึกดีที่มีต่อเทียนหยีไป ได้ เนื่องจากวันนี้เป็นวันหมั้นทำให้จินฮ่าวอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ดังนั้นจึงมอบหมายให้ต้าเหว่ยพาเทียนหยีไปส่งที่งานแสดงดนตรี ส่วนตนนั้นเมื่อไปนำแหวนเพชรมาแล้วก็นั่งแท็กซี่กลับไปที่โรงแรม เทียนหยีกล่าวขอบคุณต้าเหว่ยที่ให้ความช่วยเหลือ แต่นึกไม่ถึงว่าอีกด้านหนึ่งนั้น จินฮ่าวเกือบถูกคนของถังซุ่นหมิงซึ่งดักซุ่มอยู่รุมทำร้าย
ที่แท้ก่อนที่จินฮ่าวจะออกจากโรงแรมกวานเหม่ย ถังซุ่นหมิงได้ขอร้องให้จินฮ่าวผ่อนผันการชำระหนี้ของตนออกไป แต่จินฮ่าวกลับปฏิเสธ ทำให้ถังซุ่นหมิงเลือดเข้าตาถึงกับคิดปองร้ายจินฮ่าว แต่ถังจินซุ่นไม่คาดคิดว่าคนที่ทำร้ายจินฮ่าวจนหมดสติไปนั้นกลับไม่ใช่ตน แต่กลับเป็นคนขับแท็กซี่ ซึ่งคนขับแท็กซี่นั้นก็คืออาเจี้ยนนั่นเอง ถังซุ่นหมิงเห็นคนแปลกหน้าขับรถแท็กซี่พาจินฮ่าวไป ถังซุ่นหมิงตัดสินใจไม่เปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครรู้โดยทำทีเหมือนไม่มีอะไร เกิดขึ้น
งานแสดงดนตรีเสร็จสิ้นลง เทียนหยีไม่เพียงได้รับรางวัล ทั้งยังกล่าวขอบคุณจินจือแม่เลี้ยงที่ให้การอุปการะเธอมา ยังความปลาบปลื้มใจสู่จินจือยิ่งนัก จินจือยืมรถส่งสินค้าโดยชักชวนเจิ้งเจ๋อไปรับเทียนหยีที่งานแสดงดนตรีกลับ บ้าน

เทียนหยีดีใจจนเนื้อเต้น เธอขับรถพาจินจือและเจิ้งเจ๋อกลับบ้านอย่างมีความสุข นึกไม่ถึงว่าระหว่างทางรถได้พุ่งชนจินฮ่าวซึ่งวิ่งตัดหน้ามาอย่าางกะทันหัน

ที่แท้หลังจากที่จินฮ่าวถูกตีจนสลบไปแล้วก็ถูกนำไปไว้ด้านหลังรถ ระหว่างที่รถวิ่งไปนั้น จินฮ่าวก็ฟื้นได้สติขึ้นมา จากนั้นจินฮ่าวและอาเจี้ยนก็ยื้อยุดกัน ทำให้รถเสียหลักตกทะเล แม้ว่าจินฮ่าวไม่มีอันตรายถึงชีวิต แต่เมื่อขึ้นฝั่งได้ จินฮ่าวก็ขอความช่วยเหลือ แต่กลับถูกรถของเทียนหยีชน
เทียนหยี,จินจือและเจิ้งเจ๋อต่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นจินฮ่าวนอนแน่นิ่งไม่ ได้สติ ถึงแม้ว่าเทียนหยีและจินฮ่าว จะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันก็ตาม แต่เมื่อเห็นจินฮ่าวมีสภาพเช่นนี้ ทำให้เทียนหยีตกใจมากถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว นึกไม่ถึงว่าทันใดนั้นเองจินฮ่าวซึ่งทุกคนคิดว่าตายแล้วกลับฟื้นได้สติขึ้น มา

เทียนหยี,จินจือและเจิ้งเจ๋อต่างรู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นจินฮ่าวฟื้นได้ สติขึ้นมา นึกไม่ถึงว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้จินฮ่าวต้องสูญเสียความทรงจำไป ทั้งสามไม่รู้ว่าจะแก้ปัญหาอย่างไรดี ด้วยเกรงว่าถ้าหากความทรงจำของจินฮ่าวกลับคืนมา พวกตนจะต้องเดือดร้อน ด้วยเหตุนี้จึงหลอกจินฮ่าวว่าจินฮ่าวคือถงเฮาชาวจีนที่หนีมาจากแผ่นดินใหญ่

งานหมั้นของจินฮ่าวและหยุนซีที่ถูกจัดขึ้นที่โรงแรมเซนเวลเป็นอันต้อง เลิกล้มไปอันสืบเนื่องจากการหายสาบสูญไปของจินฮ่าว เพื่อไม่ให้กระทบต่อการบริหารงานโรงแรม จื่อเฉียนจึงตัดสินใจปกปิดเรื่องที่จินฮ่าวหายสาบสูญไปเอาไว้ ต้าเหว่ยออกตามหาจินฮ่าว สกุลตานต่างพากันร้อนใจด้วยความเป็นห่วงจินฮ่าว

เช้าวันรุ่งขึ้น ตำรวจแจ้งว่าพบเสื้อคลุมของจินฮ่าว รวมทั้งรถแท็กซี่ที่รับจินฮ่าวไป คนขับรถคืออาเจี้ยน ตำรวจสันนิษฐานว่าจินฮ่าวอาจเสียชีวิตไปแล้ว เมื่อจื่อเฉียนได้ยินเช่นนั้นถึงกับหน้าถอดสีเลยทีเดียว จื่อเฉียนรู้ดีว่าอาเจี้ยนเพียงแค่ขัดขวางไม่ให้จินฮ่าวมาร่วมงานหมั้นเท่า นั้น นึกไม่ถึงว่าอาเจี้ยนกลับต้องจบชีวิตไปกับเหตุการณ์ในครั้งนี้ด้วย เจียงจือเยี่ยร้องห่มร้องไห้ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ ตานเหย้าหยงเลือดในสมองแตก จื่อเฉียนต้องรีบนำตัวส่งโรงพยาบาล ในช่วงเวลานี้บ้านสกุลตานต้องพบกับความวุ่นวาย
ตานเหย้าหยงสลบไสลไม่ได้สติอยู่ในโรงพยาบาล เมื่อจางอี้เจิ้งรู้ข่าวก็รีบรุดไปที่โรงพยาบาลทันที ความจริงแล้วจางอี้เจิ้งไม่ได้เป็นห่วงอาการป่วยของตานเหย้าหยงเท่าใดนัก ที่เป็นห่วงคือโรงแรมมากกว่า คำพูดจางอี้เจิ้งแสดงให้เห็นว่าจางอี้เจิ้งต้องการสืบทอดตำแหน่งจากตานเหย้า หยง หยุนซีเห็นจางอี้เจิ้งเห็นแก่ได้ เธอจึงต่อว่าจางอี้เจิ้งโดยไม่เกรงอกเกรงใจแม้แต่น้อย ทำให้จางอี้เจิ้งจากไปด้วยความไม่พอใจ เมื่อเห็นเจียงจือเยี่ยและหยุนซีไม่สบายใจ จื่อเฉียนจึงเสนอให้เจียงจื่อเยี่ยรักษาตำแหน่งประธานของตานเหย้าหยงชั่ว คราวไปก่อน

จากความช่วยเหลือของจื่อเฉียน ทำให้เจียงจื่อเยี่ยดำรงตำแหน่งประธานบริหาร โดยมีหยุนซีเป็นผู้ช่วย เมื่อเห็นคนงานไม่ให้ความเชื่อมั่นต่อเจียงจือเยี่ย รวมทั้งจางอี้เจิ้งก็คอยยุแหย่คนงาน จื่อเฉียนตัดสินใจปกป้องคุ้มครองหยุนซีและเจียงจือเยี่ยจนสุดความสามารถ

ในวันที่จินฮ่าวกลายเป็นถงเฮา จินจือรู้สึกว่าการที่ถงเฮา(จินฮ่าว)อยู่ที่บ้านนั้น ทำให้เธอกังวลโดยเกรงว่าสักวันหนึ่งจินฮ่าวจะนำปัญหามาให้ ดังนั้นจึงหาหนทางขับไล่ถงเฮาไป เพื่อป้องกันไม่ให้ถงเฮาจะมาล้างเแค้นเมื่อจำได้ว่าถูกรถของเทียนหยีชนจนสูญ เสียความทรงจำไป ถึงแม้ว่าเทียนหยีไม่อยากทำเช่นนั้น แต่เธอก็ไม่สามารถขัดจินจือและเจิ้งเจ๋อ

เทียนหยีพาถงเฮาไปทิ้งไว้บนเขา นึกไม่ถึงว่าเทียนหยีกลับได้รับบาดเจ็บเสียเอง ทำให้ถงเฮาต้องแบกเทียนหยีกลับบ้าน จินจือรู้สึกว่าเทียนหยีโง่มาก ทำให้เธอต้องลงมือเอง หลังจากที่จินจือปรึกษาหารือกับเจ้าของเรือประมงแล้วก็ตระเตรียมการพาถงเฮา ไปทิ้ง

ในวันที่จินจือจะพาถงเฮาไปทิ้งนั้น เทียนหยียิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด เพื่อเก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ เธอได้แต่ปลอบใจตัวเองโดยนึกถึงความเลวร้ายของถงเฮาก่อนที่จะสูญเสียความทรง จำไป แต่เมื่อนึกถึงเมื่อครั้งที่เธอได้รับบาดเจ็บแล้ว ถงเฮาแบกเธอกลับบ้าน และเมื่อเห็นถุงเงินที่เธอมอบให้ถงเฮาตกอยู่ในบ้าน เทียนหยีคว้าถุงเงินใบนั้นรีบรุดไปที่ท่าเรือทันที

เมื่อเทียนหยีไปถึงท่าเรือก็เห็นถงเฮากำลังลงเรือ เทียนหยีตะโกนเรียกถงเฮา เมื่อถงเฮาได้ยินเสียงเทียนหยี ถงเฮาก็หันกลับมาดู ด้วยความที่ถงเฮาไม่ระวังจึงถูกคนอื่นชนจนตกน้ำไป เทียนหยีเห็นถงเฮาตกน้ำ เธอจึงกระโดดลงไปช่วย ถงเฮา นึกไม่ถึงว่ากลับถูกแหขวางไว้ ถงเฮาขึ้นฝั่งอย่างปลอดภัย เมื่อถงเฮารู้ว่าเทียนหยีกระโจนลงน้ำเพื่อช่วยชีวิตตน ในเวลานี้เธอยังไม่ขึ้นจากน้ำเลย ถงเฮาจึงลงไปงมหาเทียนหยี เมื่อพบเทียนหยี เทียนหยีกลับอยู่ในสภาพที่หมดสติ ถงเฮาช่วยถ่ายลมหายใจให้เทียนหยี จากนั้นก็ช่วยเทียนหยีขึ้นฝั่ง ถงเฮารู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าครั้งหนึ่งเคยช่วยชีวิตเทียนหยีมาก่อน แต่คิดเท่าใดก็คิดไม่ออก
จินจือเห็นว่าแผนการนี้ไม่สามารถจัดการกับถงเฮาได้ ดังนั้นจึงคิดหาหนทางอื่น แต่กลับถูกเทียนหยีขัดขวาง เทียนหยีบอกจินจือว่าถงเฮาช่วยชีวิตเธอไว้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามจะใจดำทิ้งถงเฮาไปไม่ได้
ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ทิ้งถงเฮา เทียนหยีก็ตัดสินใจที่จะฟื้นฟูความทรงจำให้ถงเฮา เทียนหยีพาถงเฮาไปที่โรงแรมกวานเหม่ยโรงแรมที่ถงเฮาเคยพักอาศัยก่อนที่จะสูญ เสียความทรงจำไป นอกจากนี้ยังพาถงเฮาไปพบถังซุ่นหมิง พ่อบุญธรรมของเธออีกด้วย แต่การทำเช่นนี้จะให้จินจือรู้ไม่ได้เป็นอันขาด เนื่องจากจินจือและถังซุ่นหมิงแม้ว่าเคยเป็นสามีภรรยากันมาก่อน แต่ทั้งสองมีเรื่องบาดหมางใจกันถึงกับต้องหย่าร้าง ทำให้ทั้งสองเหมือนกับน้ำและไฟที่เข้ากันไม่ได้
จินจือโกรธที่สุดคือการที่เทียนหยีไปหาถังซุ่นหมิง ความบาดหมางของจินจือและถังซุ่นหมิงในครั้งนั้น ทำให้ จินจือโกรธมากถึงกับเจิ้งเจ๋อใช้สกุลของเธอ เรื่องนี้สร้างความเจ็บปวดให้ถังซุ่นหมิงเป็นอันมาก จินจือไม่ยอมให้เจิ้งเจ๋อยอมรับถังซุ่นหมิงเป็นพ่อ เมื่อถังซุ่นหมิงเห็นจินจือให้เจิ้งเจ๋อใช้สกุลของเธอก็ทำให้ถังซุ่นหมิ งเดือดดาลขึ้นมา ทุกครั้งที่ยกเรื่องนี้ขึ้นมาพูดถังซุ่นหมิงก็ด่าทอจินจือไม่จบไม่สิ้น

แม้ว่าถังซุ่นหมิงและเจิ้งเจ๋อลูกชายจะไม่สนิทสนมกันก็ตาม แต่ถังซุ่นหมิงกับเทียนหยีกลับเข้ากันได้เป็นอย่างดี ถังซุ่นหมิงไม่พบข่าวการหายสาบสูญไปของจินฮ่าวบนหน้าหนังสือพิมพ์ แต่นึกไม่ถึงว่ากลับเห็นเทียนหยีพาถงเฮามาที่โรงแรม ถังซุ่นหมิงตกใจมากราวกับเห็นผี แต่หลังจากที่รู้ความจริงว่าตานจินฮ่าวสูญเสียความทรงจำก็ทำให้ถังซุ่นหมิง ก็เกิดความกลัดกลุ้มใจขึ้นมาทันที ถังซุ่นหมิงกลัดกลุ้มใจด้วยจะเปิดเผยเรื่องนี้ให้บ้านสกุลตานรู้หรือจะเก็บ เรื่องนี้ไว้เป็นความลับต่อไป แต่เพื่อรักษาโรงแรมเอาไว้ ในที่สุดถังซุ่นหมิงก็ตัดสินใจเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ โดยบอกเทียนหยีแต่เพียงว่าตนไม่รู้ฐานะที่แท้จริงของถงเฮา

จินจือเลิกงานกลับบ้าน เธอสุดที่จะทนได้ที่เห็นถงเฮางอมืองอเท้าอยู่กับบ้านโดยไม่ทำอะไร ดังนั้นจึงมอบงานทั่วไปในร้านให้ถงเฮาทำ ถงเฮาไม่รู้ว่าจะเริ่มงานจากที่ใดก่อนจึงหัวหมุนอยู่พักใหญ่ ทำให้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าเป็น อันมาก แต่ถึงกระนั้นก็ตามก็ยังไม่วายถูกจินจือดุด่า เทียนหยีทนฟังไม่ได้จึงช่วยแก้ตัวให้ถงเฮา ทำให้เธอต้องพลอยถูกจินจือดุด่าไปด้วย ถงเฮาสุดที่จะทนได้จึงระเบิดอารมณ์ออกมาสร้างความตกตะลึงให้จินจือ,เทียนหยี และเจิ้งเจ๋อเป็นอันมาก เมื่อจินจือได้รับรู้ถึงอารมณ์ที่แท้จริงของถงเฮาแล้ว จินจือก็ไม่กล้าดุด่าถงเฮาอีกต่อไป เนื่องจากถงเฮาได้ระเบิดอารมณ์ออกมา ทำให้ภาพความทรงจำที่เคยระบายอารมณ์ใส่จางอี้เจิ้งปรากฏขึ้นมา
จางอี้เจิ้งไม่พอใจที่เจียงจือเยี่ยดำรงตำแหน่งประธานบริหาร ดังนั้นจึงรวบรวบรรดามผู้บริหารโค่นล้มเจียงจือเยี่ย จื่อเฉียนรู้ตัวเสียก่อนจึงเข้าขัดขวาง จื่อเฉียนแสดงอำนาจเพื่อเปิดศึกกับจางอี้เจิ้ง จางอี้เจิ้งให้จื่อเฉียนจดจำวันนี้ไว้ให้ดี …..